یافته های مطالعه اخیری که در مجله(JCEM)(Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism)به چاپ رسیده است حاکی از آن است که هرچه توده ماهیچه ای تام فرد بیشتر باشد، ریسک ابتلا به مقاومت به انسولین (مرحله ی پیش از دیابت) کمتر خواهد بود. مطالعه ی فوق به بررسی ای فراتر از تمرکزهای معمول بر موضوع کاهش وزن و بهبود شرایط متابولیکی پرداخته است.
محققین مطالعه به بررسی ارتباط توده ماهیچه اسکلتی با مقاومت به انسولین و اختلالات متابولیکی قندخون در یک نمونه 13644 نفری پرداختند. شرکت کنندگان بالای 20 سال سن داشتند و هیچ یک باردار نبوده و وزنی بالاتر از 35 کیوگرم داشتند.
محققین ثابت کردند که توده ماهیچه ای بیشتر (نسبت به سایز بدن) با حساسیت بهتر انسولین و ریسک کمتر پره دیابت و حتی دیابت ارتباط مستقیم دارد. در واقع این مطالعه نقش مهم حفظ تناسب اندام و ساخت ماهیچه را پیشنهاد می کند؛ و پیغام خوشی است برای بسیاری بیماران دچار اضافه وزن که در کاهش وزن موفق نبوده اند. بدین معنا که هر نوع تلاشی در فعالیت بدنی و افزایش بافت ماهیچه ای ستودنی بوده و منجر به تغییرات مثبت متابولیکی خواهد شد.
نکته عملی: یافته های این مطالعه پیشنهاد می کنند که در کنار کنترل تغییرات در دور کمر و BMIبایستی به کنترل توده ماهیچه ای نیز پرداخته شود. شایان ذکر است که مطالعات بیشتری به منظور تعیین نوع و طول مدت فعالیت بدنی مورد نیاز برای بهبود انسلولین و متابولیسم گلوکز در افراد در معرض خطر احتیاج است.

زهرا جمشیدی- کارشناس تغذیه

گردآوری و انتشار : پایگاه تخصصی دیابت ایران