ديابت، تبديل به يک اپيدمي جهاني شده است. حدود 10 سال پيش سازمان جهاني بهداشت، تخمين زده بود که در سال 2000 حدود 154 ميليون نفر مبتلا به ديابت باشند و در سال 2025 اين تعداد به 300 ميليون نفر برسد. اما تاکنون، ديابت حدود 200 ميليون نفر را در جهان مبتلا کرده است و پيش‌بيني مي‌شود اين تعداد تا سال 2025 به حدود 333 ميليون نفر برسد. يعني خيلي بيشتر از تعدادي که تصور مي‌شد. اين امر به اين معناست که اين بيماري بسيار سريع‌تر از آنچه که پيش‌بيني مي‌شد، در حال پيشرفت است.

خلاصه‌اي از ديابت

يابت، بيماري مزمني است که در نتيجه اختلال در توليد و عملکرد انسولين در بدن به وجود مي‌آيد. انسولين هورموني است که در پانکراس (لوزالمعده) توليد مي‌شود و سلول‌ها را قادر مي‌کند که گلوکز را از خون گرفته و براي توليد انرژي استفاده کنند. لوزالمعده فرد مبتلا به ديابت، انسولين مورد نياز بدن را نمي‌سازد يا انسولين توليدشده، کارايي لازم را در بدن اين افراد ندارد. به همين دليل است که افراد ديابتيک نمي‌توانند از گلوکز به نحواحسن در سوخت‌و‌ساز بدنشان استفاده کنند و در نتيجه قندخون آنها افزايش مي‌يابد. عوامل به وجود آورنده ديابت، هنوز به طور کامل شناخته نشده اما عوامل ژنتيکي، چاقي و کم‌تحرکي نقش مهمي در ابتلاي فرد به ديابت دارند.
 تاريخچه‌اي از ديابت

بيماري قند (ديابت) براي اولين بار در سال 1552 قبل از ميلاد، در پاپيروس‌هاي مصري، توصيف شده است. در اين نوشته‌ها، پزشکان در مورد بيماري مرموزي توضيح داده‌اند که با ادرار فراوان همراه است. حشرات در اطراف اين ادرار شيرين جمع مي‌شدند و چشيدن آن، پزشک را به تشخيص قطعي بيماري مي‌رساند.واژه ديابت، اولين بار، توسط پزشک برجسته يوناني آرابتوس به کار رفت. واژه ديابانيو، به معني عبور کردن است و منظور، بيماري‌اي است که در آن مقدار زيادي ادرار از کليه‌ها عبور مي‌کند. او علاوه بر پرادراري، تشنگي را هم از علايم اصلي اين بيماري برشمرد. واژه لاتين مليتوس به معني شيرين مثل عسل نيز در قرن 18 ميلادي به نام اين بيماري اضافه شد و اکنون بيماري قند را با نام علمي ديابت مليتوس در جهان مي‌شناسند. اين بيماري اواخر قرن 20 ميلادي به‌طور کامل وصحيح شناخته شد.

انواع ديابت
  ديابت نوع1 (وابسته به انسولين): در اين نوع ديابت، بدن فرد توانايي توليد انسولين را ندارد. اين نوع ديابت بيشتر در کودکان و نوجوانان ديده مي‌شود و براي درمان آن بايد فرد مبتلا تحت درمان با انسولين قرار گيرد. افراد مبتلا به آن، 5 تا 10 درصد جمعيت ديابتيک را تشکيل مي‌دهند.
ديابت نوع2 (غيروابسته به انسولين): در اين نوع ديابت،‌ بدن فرد انسولين توليد مي‌کند اما گيرنده‌ها نسبت به آن مقاوم شده‌اند و اجازه ورود انسولين را نمي‌دهند. در اين نوع، رژيم‌غذايي مناسب، ورزش و رسيدن به وزن ايده‌آل اهميت خاصي دارد. اين نوع ديابت در افراد بالاي 30 سال ديده مي‌شود و افراد چاق بيشتر در معرض آن هستند. شيوع اين نوع ديابت به طرز چشمگيري افزايش يافته و حدود 90 درصد بيماران ديابتيک را شامل مي‌شود.
علايم و عوارض
  علايم اصلي ديابت، تشنگي مفرط، گرسنگي دايم، تکرر ادرار، کاهش وزن، خستگي مفرط، تاري ديد و تاخير در بهبود زخم است. شروع علايم بيماري در نوع يک، ناگهاني و در نوع دوم به تدريج است. ديابت باعث ايجاد عوارض متفاوتي در بدن مي‌شود. اگر اين بيماري درمان نشود، بسياري از عوارض کشنده خواهند بود يا سبب کاهش کيفيت زندگي فرد مي‌شوند. از عوارض اصلي بيماري، عفونت‌هاي مکرر، کاهش وزن،‌ عوارض چشمي، اختلالات کليوي، ايجاد زخم در پاها و بيماري‌هاي قلبي‌-عروقي است.
ديابت در جهان
  جمعيت جهان در حال افزايش است و طول عمر افراد نيز بيشتر شده است. مردم بيش از پيش از غذاهاي ناسالم استفاده مي‌کنند و فعاليت بدني کمتري دارند. چنين مجموعه‌اي سبب افزايش شيوع ديابت در جهان شده است. در سال 1985، حدود 30 ميليون نفر در جهان مبتلا به ديابت بودند اما امروزه حدود 194 ميليون نفر مبتلا هستند و اگر اين روند ادامه پيدا کند تا سال 2025، اين تعداد به 333 ميليون نفر خواهد رسيد. در حال حاضر ديابت چهارمين بيماري کشنده در جهان است. هر 10 ثانيه يک نفر به علت عوارض ديابت در جهان مي‌ميرد و در هر 10ثانيه 2 نفر به اين بيماري مبتلا مي‌شوند.
پايتخت ديابت جهان
  چين، بيشترين آمار مبتلايان به ديابت را دارد. در چين بيش از 92 ميليون نفر مبتلا به ديابت هستند. به عبارتي از هر 10 نفر،‌ يک نفر مبتلا به ديابت است. در حال حاضر تعداد ديابتيک‌ها در چين، بسيار بيشتر از کشوري مانند هند است که حدود 50 ميليون نفر ديابتي دارد. اکنون ديابت تبديل به معضلي براي سلامتي افراد در چين شده است و از مهم‌ترين علل مرگ و مير به حساب مي‌آيد. به تازگي اعلام شده که تا سال 2050 از هر 3 نفر آمريکايي، يک نفر مبتلا به ديابت خواهد بود. در حال‌حاضر از هر 10 نفر يک نفر ديابت دارد اما در صورت ادامه روند کنوني، اين تعداد يک به 5 يا حتي يک به 3 خواهد شد. تعداد مبتلايان به اين بيماري در آمريکا حدود 24 ميليون نفر است اما مشکل در اينجاست که عده زيادي مبتلا هستند ولي از بيماري خود آگاهي ندارند. يکي از دلايل افزايش مبتلايان به ديابت، اين است که اين بيماران به علت پيشرفت رسيدگي‌هاي پزشکي، عمر طولاني‌تري مي‌کنند و بروز ديابت نوع2 در افراد مسن بيشتر از سايرين است. به علاوه، با توجه به افزايش چاقي در آمريکا، بروز ديابت نوع2 (که در رابطه با چاقي است)، بيشتر شده است.
روز جهاني ديابت
  فدراسيون بين‌المللي ديابت و سازمان جهاني بهداشت، روز 14 نوامبر (23 آبان) را به عنوان روز جهاني ديابت به جهانيان معرفي کردند. اين روز، روز تولد فردريك بانتينگ،‌ دانشمندي است که کمک زيادي به کشف انسولين کرد.
مجمع عمومي سازمان ملل نيز در 20 دسامبر 2006 قطعنامه‌اي منحصر به فرد مبني بر مزمن و ناتوان‌کننده بودن بيماري ديابت تصويب کرد که نشان از اهميت اين بيماري در جهان دارد.