پزشکان عادت های نوشیدن چای را در بیش از ۱۲ هزار بیمار مبتلا به دیابت نوع دوم در سراسر اروپا، ارزیابی کرده و دریافتند که نوشیدن حداقل چهار فنجان چای در روز خطر پیشرفت دیابت را در این بیماران تا ۲۰ درصد کاهش داد که این میزان، برای مبتلایان به دیابت رقم قابل ملاحظه ای است.این تحقیقات را پژوهشگران دانشگاه هنریش هین در آلمان انجام داده و دریافتند: خطر ابتلا به دیابت در کشورهایی که ساکنان آن چهار فنجان چای در روز می نوشتند به میزان ۲۰ درصد کمتر بود.
میانگین مصرف در اروپا از صفر تا چهار فنجان چای در روز است به گونه ای که این میانگین در اسپانیا صفر و در انگلیس چهار است.
این پزشکان تاکید کردن مزایای نوشیدن چای در پیشگیری از دیابت فقط شامل حال افرادی می شود که عادت به نوشیدن چای زیاد در طول روز دارد اما در افرادی که کمتر از سه فنجان در روز چای می نوشند، تاثیری ندارد. و  فواید بیشتر در بین مصرف کنندگان زیاد چای خودش را نشان داد زیرا مصرف یک تا سه فنجان چای خطر مربوط به دیابت را کاهش نمی دهد.
"کریستین هردر” متخصص اصلی در این آزمایشات در مرکز مطالعات دیابت لیبنیز در دانشگاه آلمانی "هنریش هین” خاطرنشان کرد: چاقی یک فاکتور خطرزای اصلی در بروز دیابت نوع دوم است اما عوامل رژیمی نیز در این زمینه نقش مهمی دارند که یکی از این عوامل مصرف چای است.
وی تشریح کرد: چای با تاثیرگذاری روی هضم گلوکز، جذب گلوکز و حفاظت از سلول های بتا در برابر مولکول های رادیکال آزاد، خطر بروز دیابت نوع دوم را کاهش می دهد.
پژوهشگر کریستیان هردر مسئول این تحقیقات گفت: چاقی عامل خطرناک بزرگی برای ابتلا به دیابت نوع دوم است اما فاکتورهای غذایی نیز در این زمینه نقش ایفا می کنند و یکی از فاکتورهای مهم غذایی مصرف چای است.
وی افزود: مصرف چای چه بسا خطر ابتلا به دیابت نوع دوم را از طریق تاثیر بر هضم گلوکز و مصرف آن محافظت از تخریب سلولهای بتا (β-cells) کاهش می دهد.
سلول‌ های بتا(β-cells) نوعی از سلول‌ها هستند که در پانکراس (لوزالمعده) قرار دارند.
این سلول‌ ها در مناطقی به نام جزایر لانگرهانس حضور دارند و بین ۶۵ تا ۸۰ درصد این ناحیه را تشکیل می‌دهند و وظیفه اصلی آنها ترشح انسولین است.
هردر گفت‌: این تاثیر مفید چای ممکن است به خاطر ماده پولی فینول موجود در آن باشد.
ماده پولی فینول دارای عناصری است که از بدن در مقابل برخی از بیماریها محافظت می‌کند.
دیابت یا بیماری قند وقتی ایجاد می‌شود که هورمون انسولین به عنوان تنظیم‌ کننده قند خون یا به اندازه کافی در بدن تولید نمی‌‌شود یا اینکه بافت‌های بدن به درستی به آن پاسخ نمی‌دهند لذا سوخت و ساز قند در بدن مختل می‌‌شود و قند خون از حد طبیعی خود بالاتر می‌رود و در نهایت علائم شاخص دیابت به صورت پرخوری، پرنوشی و پر ادراری ظاهر می‌شود.
دیابت را بر حسب علت ایجاد بیماری به دو گروه دیابت نوع اول و دوم تقسیم می‌کنند. دیابت نوع اول یا دیابت نوجوانان در نتیجه تخریب نابجای سلول‌های مولد انسولین به وسیله دستگاه ایمنی بدن رخ می‌دهد.این بیماران مجبورند از همان ابتدا با تزریق انسولین خارجی کمبود این هورمون را در بدن رفع کنند و قند خود را در حالت عادی نگه دارند.
دیابت نوع دوم یا دیابت بزرگسالان معمولاً در میانسالی بروز می‌کند و زمینه ارثی در ایجاد آن دخیل است. این نوع دیابت به علت مقاومت پیدا کردن سلول‌های بدن به انسولین رخ می‌دهد و علاجی ندارد اما کارهای مختلفی می‌توان برای اداره درمانی و نیز پیشگیری از آن انجام داد.
کنترل دقیق دیابت و طبیعی‌کردن قند خون در هر دو نوع این بیماری می‌‌تواند باعث جلوگیری از بروز عوارض درازمدت تهدید کننده حیات ناشی از آن شود و عمر طبیعی بیماران را تضمین کند.
دیابت نوع دوم بسیار شایع ‌تر از دیابت نوع اول است به طوری که ۹۰ تا ۹۵ درصد بیماران به نوع دوم دیابت مبتلا هستند.
سازمان بهداشت جهانی (  WHO  ) در تازه‌ترین گزارش خود پیش بینی کرده است که میزان مرگ و میر افراد دیابتی تا سال ۲۰۳۰ میلادی افزایش یابد.
این سازمان تعداد افراد مبتلا به دیابت در جهان را بیش از ۳۴۶ میلیون نفر اعلام کرده و گفته است: پیروی از رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، وزن مناسب و خودداری از مصرف دخانیات به مبتلا نشدن به بیماری دیابت کمک می‌کند.

گردآوری و انتشار : پایگاه تخصصی دیابت ایران