خیلی از ما شاید گاه حجم بالایی از غذا را به دلایلی از قبیل خستگی، گرسنگی بیش از حد یا داشتن یک غذای مورد علاقه فراوان، در یک وعده غذایی تجربه نماییم، ولی این به معنای حملات پرخوری افراطی نمی‌باشد. حملات پرخوری افراطی معمولا به صورت حملات مکرر پرخوری بدون کنترل می‌باشد که فرد بدون داشتن علائم گرسنگی، مجبور به غذا خوردن سریع می‌باشد تا احساس راحتی نماید. این حالت معمولا همراه با اختلالات اضطرابی بوده و فرد پس از این حملات احساس پشیمانی نیز خواهد داشت. حملات پرخوری افراطی یکی از مشکلات تغذیه‌ای که معمولا منجر به افزایش وزن و به دنبال آن دیابت می‌شود. بعضی تصور می‌کنند که داشتن رژیم غذایی منجر به حملات پرخوری افراطی شده و در نهایت چاقی را تشدید می‌کند.
دیابتی‌های چاق که پس از حملات پرخوری افراطی به دیابت مبتلا شده‌اند شاید تصور کنند که دیگر کاهش وزن و کنترل قند خون برای آنان میسر نیست، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که داشتن سابقه پرخوری‌های افراطی در افراد دیابتی نوع دو، تاثیری بر روند موفقیت درکاهش وزن ندارد.
در مطالعه‌ای که اخیرا روی 5145 فرد دیابتی نوع دوم صورت گرفته است،  افراد به دو گروه همراه با اصلاح جامع عادات غذایی یا تنها دوره‌های آموزشی و پشتیبانی در زمینه تعلیمات تغذیه‌ای تقسیم شدند. نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که شیوع پرخوری افراطی در ابتدای آزمایش 5/7 درصد بود.  متوسط کاهش وزن افرادی که طی یک سال پرخوری افراطی را ترک کرده بودند، 3/5 کیلوگرم بود که رقمی قابل مقایسه با کاهش وزن  افرادی بود که هرگز مبتلا به پرخوری نبوده‌اند.  در مقابل نیز  افرادی که پرخوری افراطی را ادامه دادند، میانگین کاهش وزن کمتری داشتند.بررسی دقیق  نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که این اختلافات در کاهش وزن افراد، از دریافت‌های متفاوت کالری منشا می‌گیرد. به عبارت دیگر افرادی که پرخوری افراطی را ادامه می‌دهند انرژی دریافتی بیشتری دارند.
طبق نتایج این مطالعه افرادی که پرخوری افراطی را ترک کنند می‌توانند به اندازه افرادی که هرگز پرخوری افراطی نداشته‌اند، در کاهش وزن موفق باشند. به علاوه این مطالعه تاییدی بر این ادعاست که درمان صحیح کاهش وزن منجر به تشدید یا بروز پرخوری افراطی در افراد نمی‌شود، اگر برنامه کاهش وزن شامل اصلاح رفتارهای غلط غذایی و با هدف تغییر الگوی زندگی افراد باشد در حقیقت  موجب بهبود رفتارهای پرخوری افراطی نیز می‌شود.
نکته عملی: حملات پرخوری افراطی یک از اختلالات تغذیه‌ای است که چاقی و دیابت نوع دوم را تشدید می‌کند. کاهش وزن در دیابتی‌های چاق باعث بهبود کنترل قند خون و بهبودی دیابت می‌شود. دیابتی‌های مبتلا به حملات پرخوری افراطی از کاهش وزن و کنترل قند خون نباید ناامید شوند؛ چراکه با کنترل این حملات نتایج درمانی مشابه با سایر دیابتی‌ها می‌توانند داشته باشند.