توصيه مي‌شود از انجام ورزش كوهنوردي پرهيز كنند. در كوهنوردي بايد خيلي از پاها مراقبت شود.در اين بيماران به علت ديابت، اعصاب حسي آسيب ديده‌اند و پاها حس چنداني ندارند و ورزش كوهنوردي فشار زيادي روي پاها وارد مي‌كند و ممكن است در ناحيه كف پا زخم ايجاد شود.

همچنين اختلال در خون‌رساني نيز در پاها وجود دارد حتي پياده‌روي زياد نيز به پاها آسيب وارد مي‌كند در ارتفاعات به علت اختلال در تعادل، احتمال سقوط نيز بيشتر است.

بيماراني كه به علت بيماري دچار آسيب‌هاي بينايي يا عوارض قلبي عروقي شده‌اند به هيچ‌وجه نبايد كوهنوردي كنند اما بيماران بدون مشكل در صورتي كه خواستند به كوه بروند بايد از پاها مراقبت به عمل آورند و ازجوراب‌هاي پشمي و كفش‌هاي مناسب استفاده كنند و قبل و بعد از كوهنوردي پاها را معاينه كنند. بيماران مي‌توانند براي معاينه كف پاها از آينه استفاده كنند يا از فرد ديگري بخواهند كف پايشان را بررسي كند.

بهتر است كف پا را چرب كنند و از خشك ماندن پا جلوگيري كنند و با ايجاد زخم حتما به پزشك مراجعه كنند و از خوددرماني بپرهيزند. در ارتفاعات هميشه احتمال سرمازدگي وجود دارد. در اين شرايط قندخون نيز بالا مي‌رود و دسترسي به امكانات نيز وجود ندارد و معمولا مايعات كمتري دريافت مي‌كنند. همان‌طور كه گفتم بهتر است كوهنوردي لغو شود ولي كوهنوردي كوتاه و با كنترل قندخون چندان مشكلي ايجاد نمي‌كند.

گردآوری و انتشار : پایگاه تخصصی دیابت ایران