تزریق انسولین كماكان برای بسیاری از دیابتی‌ها پدیده ناخوشایندی است لذا تاكنون محققان تلاِ‌ش‌های بسیاری كرده‌اند تا روشی بیابند كه افراد دیابتی، دیگر نیازی به تزریق انسولین نداشته باشند. هنوز در مورد امكان رساندن انسولین به بدن از راه‌هایی غیر از تزریق، تحقیقات متعددی در حال انجام است.
یكی از انسولین‌هایی كه طی چند سال اخیر مجوز تولید و مصرف دریافت نمود، انسولین استنشاقی بود. همان گونه كه در نوشته‌های گذشته اظهار داشته بودیم، در مورد این نوع انسولین ابهامات متعددی وجود داشت از جمله دوز بسیار زیاد آن چرا كه جایگزینی این نوع انسولین، 60 تا 7 برابر بیش از مقدار انسولین تزریقی، انسولین نیاز داشت و گرانی آن نیز منتج از همین مسئله بود. البته مقدار لازم انسولین در هر بار استنشاق، تشدید اثر این نوع انسولین در افراد سیگاری و چگونگی اثر آن در زمان بیماری‌های ریوی نیز از جمله مسائل دیگر آن بود!
علاوه بر تمام موارد ذكر شده، امروزه تزریق مكرر انسولین كریستال به وسیله سرنگ و دستگاه‌های گوناگون تقریباً بدون درد انجام می‌شود بنابراین آیا استفاده از چنین انسولین‌هایی، می‌توانست اثر مثبتی تلقی گردد!؟
شایان ذكر است كه در اوایل پاییز 1386 (2007 م.) تولید كننده انسولین استنشاقی اطلاعیه‌ای مبنی بر قطع تولید این محصول صادر نمود. چند ماه پس از صدور این اطلاعیه(2008 م.) نیز اثرات سوء مصرف این نوع انسولین در دیابتی‌های مصرف كننده، آشكار گردید.
سال‌هاست كه دستگاه‌هایی بدون سوزن، تولید شده‌اند كه با فشار زیاد،انسولین را از طریق پوست به داخل بدن شلیك می‌كنند. بدون شك، این دستگاه‌های گران قیمت همیشه نیز بدون درد عمل نمی‌كنند و به همین دلیل به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند.

گردآوری و انتشار : پایگاه تخصصی دیابت ایران