هایپوگلایسمی:
بروز هایپوگلایسمی بیشتر در بیماران دیابتی که از انسولین استفاده می کنند دیده می شود.زمانی که میزان قند خون به کمتر از ۶۰ میلی گرم در دسی لیتر برسد علائم هایپوگلایسمی بروز میکند که علائم اولیه معمولا” به صورت: عرق کردن،بی حوصلگی،دوبینی،گرسنگی،لرز،پریدگی رنگ،تند شدن ضربان قلب، سردردو حالت ضعف و سستی شدید و بالاخره به حالت مرگ افتادن است.گرچه این علائم سریع و تند اتفاق می افتد ولی اگر فورا” مقداری کربوهیدرات زودهضم مانند :آبمیوه،آب قند و یا قند به بیمار داده شود عکس العمل بوجود آمده کنترل خواهد شد.

هایپرگلایسمی:
افزیش قند خون یا هایپر گلایسمی باعلائم هشداردهنده مانند :خشکی دهان ،برافروختگی صورت ،خواب آلودگی افزاینده،تهوع ،استفراغ،دردهای شکمی،سرد و خشک شدن پوست،استشمام بوی اسید در تنفس بیمار و سخت شدن عمل تنفس،سردرد،سرگیجه،درد در پشت پاها و ضعف بیش از حد است.اگر یکی از علائم ظاهر شود وضع بیمار خیلی خطرناک نیست ولی اگر تعداد زیادی از این علائم با هم وجود داشته باشد زنگ خطر است.

کمای دیابتی:
کما بدنبال حالت کتوز در شرایطی که بیماری دیابت مهار نشده باشد بوجود می آید.در اثر کمبود انسولین میزان اسیدهای چرب در خون افزایش پیدا می کند.اکسیداسیون اسیدهای چرب تولید مقدار زیادی استیل کوآنزیم آ می کند که در اثر تجمع آنها اسیدهای ستونی ایجاد می شود.افزایش اسیدهای ستونی در خون باعث آسیب دستگاه مرکزی اعصاب و ایجاد کما می شود.

گردآوری و انتشار : پایگاه تخصصی دیابت ایران